Stromen als water is de titel van dit blog. De titel had ik al als concept opgeslagen op 21 juni, en inmiddels is gaat het alweer richting 21 december. Hoogste tijd voor een goede update! Stille wateren hebben diepe gronden…
Zoals ik in september al op mijn facebook pagina had aangekondigd, zijn de activiteiten van Luna Laguz de laatste maanden in een ander jasje gestoken. Ik merkte dat ik steeds minder energie kreeg van hetgeen wat ik aan het doen was, en moet het anders. Want als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg – en als dat niet is wat je wil, dan moet je dus iets anders doen. Hoe precies? Dat is nog een ontdekkingstocht, maar dat maakt het juist leuk! Door het schrijven van deze blogstukjes neem ik jullie mee op mijn reis.
Technologie. Ook dat stukje ‘stroomde’ niet echt meer bij mij. Ik merk dat ik steeds meer weg beweeg van Facebook en ook mijn mobiele telefoongebruik ben ik drastisch aan banden aan het leggen. Persoonlijke afweging, ik merkte dat ik er gewoon teveel tijd aan kwijt was. Tijd die ik ook op een hele andere manier kan invullen. Een meer vervuld leven leiden bijvoorbeeld. En hobby’s weer oppakken, ik ben nog steeds een boekenwurm en ik ben op dit moment bezig in een paar series (Het rad des tijds / De reiziger (Outlander)), wat toch menig bladzijde in beslag neemt. Lang leve de bibliotheek! Wat ook even niet meehelpt dat mijn trouwe Fairphone 2 steeds meer kuren krijgt (inmiddels 5+ jaar in gebruik), waardoor deze nu voor de bereikbaarheid even wordt ondersteund door mijn rots in de branding (haha) Nokia 6610 uit 2003. Nieuw hoesje en een nieuwe batterij en hij werkt weer als een tierelier. Je kunt ermee bellen, smsen (niet te veel, want dan is het 238kB geheugen snel vol). En dat is het wel. Maar het geeft op een of andere manier wel weer heel veel rust en minder ruis in mijn leven. En dan kan het weer stromen!
De fotocollage die ik heb bijgevoegd bij dit bericht heb ik gemaakt van foto’s die ik zelf genomen heb toen ik op vakantie was in IJsland, zomer van 2019. Dat land heeft echt indruk op me gemaakt! En ik heb daar de mooiste watervallen ontdekt! Ook al regende het, was het mistig of raakte ik helemaal doorweekt door de waternevel van de waterval, die enorme grijns op mijn gezicht kreeg je echt niet meer weg. Zo een fijn gevoel, niet te beschrijven. Ik voelde me daar helemaal op mijn plek, in het element water. Ik denk er nog graag aan terug. En als ik me thuis (koud) afdouche doe ik net alsof ik onder een waterval sta en ik al mijn ‘problemen’ van me af laat stromen.
Stroming. Water. Laguz. Het blijft bijzonder. Meebewegen met de stroom, overgave, in beweging zijn. Misschien vind ik waterpolo daarom ook zo fijn als sport om te doen. En dat ligt nu ook weer even stil, wat ik echt ook merk in mijn energiehuishouding. Ik ben blij als ik weer kan zwemmen. Tot die tijd even op zoek naar alternatieven die wel kunnen. Het blijft soms een uitdaging.
Ik wens jullie alvast een fijne midwinter op 21 december. De nacht is dan het langste, daarna komt het licht weer terug en worden de dagen langzaam weer iets langer.
Liefs, Natasja
