In de Keltische traditie worden acht jaarfeesten gevierd. Je hebt de vier feesten die corresponderen met de zon: de zonnefeesten. Dit zijn de feesten die te maken hebben met de lengte van de dag/nacht: Midwinter (langste nacht), Lente-equinox Ostara (dag-nacht even lang); Midzomer (langste dag) en de Herfst equinox Mabon (dag-nacht weer even lang). Daartussen vallen de maanfeesten, de feesten die corresponderen met de maan. Dit zijn Samhain; Imbolc; Beltaine en Lughnassadh. In dit artikel ga ik dieper in op de betekenis van Imbolc.
Imbolc – 1 februari
In februari neemt de kracht van de zon met de dag toe, maar is zij nog niet sterk genoeg om de winterkou te verdrijven. Imbolc verwelkomt de lente, de dagen worden weer langer. De geboorte van de eerste lammetjes en het bloeien van de sneeuwklokjes zijn de eerste tekenen die daarop wijzen. De naam Imbolc komt wellicht van het Ierse i mbolg, “in de buik“. Deze naam wijst op de drachtigheid van de ooien. Het is tegelijk een Keltische term voor lente. De natuur wordt langzaam wakker.
De Keltische godin Brighid is een maangodin, daarom is dit feest ook gewijd aan haar wijsheid en aan water. In deze periode worden heilige, geneeskrachtige bronnen geëerd met geschenken, kaarsen en offergaven. De Kelten geloofden dat de genezende krachten van water veel goeds kon doen en gebruikten deze ook als basis voor kruidengeneesmiddelen. Het eren van de heilige bronnen was een manier om de energie weer terug te geven.
Wat kun je zelf doen om Imbolc te vieren?
Je kunt het licht verwelkomen door alle lichten aan te doen, al is het het maar voor even. Steek in elke ruimte een kaarsje aan om het licht te verwelkomen.
Bronnen
Andy Baggott – Het Keltisch Levenswiel, ISBN9020282514; https://nl.wikipedia.org/wiki/Imbolc
